PHOTOGRAPHY WEBLOG

Dezer dagen in de dagbladen veel aandacht voor de tentoonstelling 60 jaar Magnum in het Stedelijk Museum te Amsterdam. In het Parool vandaag een artikel met als titel De enorme schatkist van Magnum, en gisteren al in het Cultureel Supplement van NRC Handelsblad Foto's met een eigen mening en een interview met Magnum-fotograaf Carl De Keyzer.

En dan was Hripsimé Visser, de conservator van het Stedelijk Museum, ook nog eens in de TROS Nieuwsshow om te vertellen over de tentoonstelling.

Beluister de uitzending hier. (Doorspoelen naar 2.13.26)

Helaas vertelt mevrouw Visser veel lulkoek over Magnum in het algemeen en Robert Capa in het bijzonder.

Op de websites van De Standaard en de Volkskrant zijn filmpjes geplaatst naar aanleiding van de bekendmaking van de winnaars bij de World Press Photo van dit jaar.

Bij De Standaard geeft Michiel Hendryckx commentaar, en bij de Volkskrant laat Jeroen Oerlemans zijn licht schijnen over de bekroonde foto's.

Het dagblad The Times besteedt vandaag aandacht aan de winnende foto van Tim Hetherington bij World Press Photo, en verwijst daarbij naar de originele reportage in Vanity Fair en een video-interview met Hetherington en zijn schrijvende collega Sebastian Junger.

In het artikel komt een fotograaf ter sprake met de naam Robert Kappa. Slik.

De Britse fotograaf Tim Hetherington is dit jaar de winnaar van de World Press Photo. Hetherington maakte de foto 16 september vorig jaar in de Oost-Afghaanse Korengal Vallei, waar de afgelopen jaren hevige gevechten plaatsvonden. De soldaat rust uit in de zogeheten Restrepo-bunker, genoemd naar een gesneuvelde collega van de man. De reportage van Hetherington werd gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift Vanity Fair.

De man rust uit in een bunker met een hand voor zijn gezicht. De bunker is vernoemd naar een collega van hem, die sneuvelde in de strijd. Volgens de jury toont de foto de vermoeidheid van één man en de vermoeidheid van een natie.

De Nederlander Pieter ten Hoopen won de eerste prijs in de categorie Dagelijks Leven Verhalen. Hij maakte foto's in de Russische stad Kitezh.

Onder de winnaars negen vrouwelijke fotografen, aanmerkelijk meer dan vorig jaar. De door mij getipte John Moore (Spot News Singles en Spot News Series) en Christopher Anderson (Daily Life Stories) zijn ook in de prijzen gevallen. Verder valt een voorkeur op voor donkere en vage foto's zoals de winnende foto van Hetherington en de serie van ten Hoopen, niet echt mijn smaak. Ook hele series geposeerde portretten, ik hoor Jean-François Leroy al grommen. De tweede en derde prijs in de categorie Natuur Series gaan naar Paul Nicklen, met foto's van ijsberen, zeeleeuwen, etc. Hij won vorig jaar de eerste prijs met een vergelijkbare serie. Niet erg verrassend allemaal.

Tim Hetherington krijgt een bedrag van 10.000 euro en een nieuwe camera. De prijsuitreiking is op 27 april in Amsterdam. Van 29 april tot en met 22 juni toont de Oude Kerk in de hoofdstad een selectie van het werk van de winnaars. Daarna reist de tentoonstelling de wereld rond.

Bekijk alle foto's bij World Press Photo.


Assassination of Benazir Bhutto. foto John Moore/Getty Images

De IKON herhaalt zondagochtend de aflevering van het televisieprogramma LUX waarin een reportage te zien is over de Iraanse fotograaf Abbas.

De Iraanse Magnum-fotograaf Abbas is de speciale gast op de Internationale Fototentoonstelling Noorderlicht met als thema: act of faith: over geloof en conflict, extase en exces. Abbas heeft van religie zijn levenswerk gemaakt. Aan zijn project Children of Abraham over jodendom, christendom en islam werkte hij vijftien jaar. Zijn fascinatie voor religie stamt uit de tijd van de Iraanse revolutie, die in 1979 de Ayatollahs aan de macht bracht. Hij maakte aan den lijve mee hoe religie een politieke macht werd en karakteriseert zijn eigen relatie tot God als een puur professionele. Voor Abbas is kunst een beter medium voor spiritualiteit: 'Dat is waarom ik fotografeer.'

LUX, aanstaande zondag van 11.30 tot 12.00 op Nederland 2.

Tijdens de feestelijke bijeenkomst van de BankGiroLoterij gistermiddag in de Hermitage in Amsterdam is bekend gemaakt dat Foam_Fotografiemuseum Amsterdam de komende 5 jaar 300.000 euro zal ontvangen.

Het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam ontvangt van de BankGiro Loterij komende 5 jaar een miljoen euro. Dat betekent een jaarlijkse bijdrage van 200.000 euro.

Marloes Krijnen (directeur Foam): “We zijn zeer verheugd over het vertrouwen van de BankGiro Loterij in de ambities van Foam. Het is een erkenning van alle inspanningen van de afgelopen zes jaar. Met deze fantastische bijdrage kunnen we de vele activiteiten die Foam heeft ontwikkeld verder uitbouwen en verdiepen.”

In de ruim 6 jaar dat Foam bestaat is het uitgegroeid tot het best bezochte fotografiemuseum van Nederland, met in 2007 bijna 120.000 bezoekers, met een award-winning tijdschrift (www.foammagazine.nl), in Foam_3h een speciale ruimte voor jong talent, een gevarieerd tentoonstellingsprogramma van gerenommeerde namen en aanstormend talent en een veelbesproken educatief programma.

Op dit moment zijn in Foam tentoonstellingen te zien van de legendarische New Yorkse fotograaf Weegee, de winnaar van de KLM Paul Huf Award 2007 Taryn Simon en van de jonge modefotograaf Joost Vandebrug.

Het fotoproject Adam en Ewald van de Iraanse Sooreh Hera zal te zien zijn in MuseumGoudA. Van afstel is geen sprake, zegt het museum. De fotografe had twijfels of de tentoonstelling er nog komt. De foto's werden geweigerd door het Haagse Gemeentemuseum. Er staan homoseksuele mannen op met maskers van de profeet Mohammed en zijn schoonzoon Ali.

This year, National Geographic magazine will again award an annual grant of $50,000 to a professional still photographer. In addition to the grant, the magazine will assign a photography editor to provide guidance for a project undertaken by the grantee. The grantee will have full access to all of the facilities provided to the magazine's regular contributing photographers.

Judges are particularly interested in work that reflects the Society's goal to convey an understanding and appreciation of the unique and vulnerable world in which we live.

"Our goal is to encourage talented individuals who are already working in the field," said David Griffin, National Geographic magazine's director of photography. "Last year we were very excited about the caliber of work that came in from all over the world, and we are looking forward to seeing how this year's submissions compare."

In the past, National Geographic magazine has awarded grants to photographers whose projects have showcased various cultures—for example, Brooklyn's Lubavitch culture by Carolyn Drake; Southwest Texas Hispanic culture by Penny De Los Santos; and last years winning proposal by Eugene Richards to cover people profoundly affected by the conflict in Iraq.

Any professional photographer whose primary source of income is through his or her photography is eligible. All applications must be postmarked no later than February 15, 2008. The application process requires a written statement outlining either a proposed or current project and examples of the applicant's photography. The work presented should demonstrate an ability to competently photograph the project being undertaken or proposed.

Vraag en antwoord over de beurs

Reglement en instructies (in PDF formaat)

Deelnameformulier

Het fotoagentschap Magnum heeft zich niet gelegen laten liggen aan de tucht van persconferenties, hoofdredacties of uitgevers. De fotografen van het beroemde persbureau volgden vooral hun eigen weg.

De tentoonstelling Magnum 60 Jaar Fotografie, vanaf vrijdag te zien in het Stedelijk Museum in Amsterdam, toont dat ze meer bezig zijn met vorm dan met het vastleggen van dat ene nieuwsfeit.

De fotografen waren aanwezig bij belangrijke oorlogen en conflicten, maar stortten zich ook op het stadsleven of het leven van Afrikaanse stammen. "De fotografen van Magnum hebben de geschiedenis verbeeld en tegelijkertijd geschiedenis geschreven", aldus samenstelster Hripsime Visser donderdag. "De grens tussen kunst en reportagefotografie is vervaagd."

Bron: ANP.

The Open Society Institute’s Documentary Photography Project is pleased to announce upcoming 2008 deadlines.

For complete application guidelines, please see the attached documents and visit their website at: http://www.soros.org/initiatives/photography

CALL FOR PROPOSALS:

Moving Walls 15
Deadline: Friday, March 28, 2008, 5pm (Eastern Standard Time)

OSI’s Documentary Photography Project invites photographers to submit a proposal and completed body of work for consideration in the Moving Walls 15 group exhibition. Moving Walls is an annual documentary photography exhibition that represents the obstacles—such as political oppression, economic instability, and racism—that society often erects and the struggles to tear those barriers down.

2008 Distribution Grant
Deadline: Friday, June 20, 2008 at 5pm (Eastern Standard Time)

OSI’s Documentary Photography Project is offering a grant to documentary photographers who have already completed a significant body of work on issues of social justice to collaborate with a partner organization and propose new ways of using photography as a tool for positive social change. All photographers must have another entity (such as a nonprofit, NGO, or community-based organization) that will work with the photographer to design an innovative distribution strategy that engages a specific audience, community, and/or site and presents documentary photographs in a way that has a meaningful and lasting impact on the communities or issues addressed in the images. Grants of $5,000 to $30,000 will be awarded.

Ter gelegenheid van de tentoonstelling ‘60 jaar Magnum’ organiseren de Pers op Zaterdag en het Stedelijk Museum daarom een online tentoonstelling van nieuwsfoto's die gemaakt zijn door niet-professionele fotografen.

Wil je meedoen, stuur dan je beste werk naar 60jaarmagnum@depers.nl. Het maakt niet uit hoe oud de foto’s zijn, wel moeten ze het nieuws laten zien van het moment dat ze gemaakt zijn. De beste inzendingen worden vanaf 23 februari gepubliceerd op http://www.depers.nl/ en http://www.stedelijk.nl/ en in de Pers op Zaterdag.

(Het zal wel een treurigmakende reeks worden van auto's te water, kettingbotsingen en carnavalsoptochten...)

Wie wordt Gelderse nieuwsfotograaf van het jaar 2007? Op 21 februari a.s. maakt Commissaris van de Koningin, Clemens Cornielje, de winnaar bekend. Het publiek kan een stem uitbrengen voor de winnaar van de publieksprijs, beschikbaar gesteld door dagbladuitgever Wegener.

Veel fotojournalisten hebben gehoor gegeven aan de oproep om hun meest bijzondere nieuwsfoto van 2007 in te sturen. In totaal leverde dat ruim 120 foto’s op waaruit de vakjury een selectie maakte. Uiteindelijk heeft dat 27 nominaties opgeleverd, waaruit een winnende foto is gekozen.

De vakjury bestond uit Bert Verhoef, Chris Keulen en Jan Banning. Van 6 februari tot 30 maart worden de genomineerde foto’s tentoongesteld in het Coda museum in Apeldoorn. Tot 9 maart worden de foto’s ook geëxposeerd in de hal van het provinciale gebouw Rijnstate aan de Markt in Arnhem.

Bron: De Stentor.

Het Franse fotoagentschap Agence Vu heeft zijn website ingrijpend vernieuwd.

Neem een kijkje op http://www.agencevu.com/

De foto's die popfotograaf Antijn Corbijn maakte van Koningin Beatrix ter ere van haar zeventigste verjaardag waren voor velen een grote teleurstelling. Meest gehoorde verzuchting: het is geen echte Corbijn.

Dat bracht Mark Rooker, bekend van zijn wekelijkse animaties voor nrc.next, op een idee. In een vloek en een zucht veranderde hij één van de Beatrix-foto's in een "echte Corbijn".

Opgepakt in een portiek. Weggedragen op een christelijk jongerenfestival. Weggestuurd uit de Rotterdamse Koopgoot. De tram uitgezet. De voorbeelden zijn recent en talrijk. Belangenorganisaties van fotografen tonen zich bezorgd. Fotojournalisten worden steeds vaker in hun werk belemmerd en geweerd. Politie en beveiligingsdiensten hanteren een willekeur aan regels.

Joep Lennarts, fotojournalist en voorzitter van de NVF, hoort elke maand wel van drie of vier nieuwe incidenten waarbij fotojournalisten in hun werk worden belemmerd. Geweerd of weggestuurd omdat ze zich in verboden gebied ophouden. ‘Wat is nog openbare ruimte? Een park, een woonwijk, een winkelcentrum? Geen flauw idee. Straks moet ik met het kadaster in de hand de straat over. Het recht op privacy en het recht op vrije nieuwsgaring leven op gespannen voet.’

Bij ANP Photo zijn de ­ervaringen van foto­grafen ‘heel wisselend’, zegt chef foto Liane Lockhorn. ‘Persoonlijk heb ik de indruk dat het voor fotografen lastiger wordt. In de Koopgoot staat nergens een bordje dat je niet mag fotograferen. Maar zodra je je er met een camera vertoont, springt er iemand van een beveiligingsdienst op je nek. Op welke regels baseren ze zich?’

Bij grote semi-overheidsinstellingen, zoals de NS en Schiphol, schuren de belangen soms ook. De luchthaven is voor beroepsfotografen vooral om veiligheidsredenen verboden gebied. Onder de aankomst- en vertrekhal ligt echter het NS-station. Daar mag iedere fotograaf in principe fotograferen, aldus de NS. Die regel is nieuw. Tot eind vorig jaar moest iedere fotograaf bij de NS of Prorail toestemming vragen. Iedere journalist mag nu in de publiektoegankelijke gedeelten vrij werken, mits de reizigersstroom niet wordt gehinderd en het portretrecht wordt nageleefd. NS-medewerkers mogen op NS-terrein nog altijd niet door beroepsfotografen worden gefotografeerd, wel door amateurs.

Emeritus hoogleraar mediarecht Gerard Schuijt schreef voor het boek ‘Vrijheid van Nieuwsgaring’ een hoofdstuk over rechten en regels voor fotojournalisten. Schuijt meent dat fotograferende journalisten voor dit soort zaken niet mogen weglopen. ‘Over het recht moeten ze net zoveel kennis opdoen als over het instellen van het diafragma.’

Bron: De Journalist.

Fotografe Sooreh Hera betwijfelt of MuseumGouda haar project 'Adam en Ewald' ooit nog tentoonstelt. Volgens Hera vindt directeur Ranti Tjan dat de stad Gouda onvoldoende voorbereid is om de veelbesproken werken te tonen.

Het project raakte afgelopen december in opspraak, nadat het Haags Gemeentemuseum weigerde een aantal foto's te exposeren. Bepaalde groepen in de samenleving zouden deze als beledigend ervaren, vond directeur Wim van Krimpen. Op de foto's staan homoseksuele moslimmannen afgebeeld die maskers dragen van de profeet Mohammed en diens schoonzoon Ali.

Hera had afgelopen vrijdag een lang gesprek met Tjan. Volgens haar is de directeur door protesten van groepen moslims bij zijn museum gezwicht.

Het bestuur van de NVF heeft een brief doen uitgaan naar schrijvende journalisten die werkzaam zijn bij Wegener-dagbladen. Bij de nieuwe bezuinigingsronde van de Wegener-dagbladen staan de fotobudgetten onder grote druk. Het directe effect daarvan is dat verslaggevers, na een stoomcursus fotografie, artikelen van foto's moeten gaan voorzien.

De NVF stelt dat dit experiment voor verslaggevers neerkomt op een verzwaring van hun beroep en de eerste stap is naar de verplichting om fotojournalistiek werk uit te oefenen, en waarschuwt dat hierdoor fotojournalisten in hun inkomen bedreigd worden. Daarom wijst de NVF erop dat de Dagblad-CAO letterlijk zegt: "tenzij overeengekomen bij de aanstelling in zijn functie, kan een journalist niet worden verplicht bij zijn artikelen foto's te maken voor dagbladen".

De NVF doet tenslotte een dringend beroep op de schrijvende collega's bij Wegener-dagbladen om, met dit artikel in de hand, niet akkoord te gaan met foto-opdrachten: "Voor u geen verzwaring van uw journalistieke beroep, voor freelance fotojournalisten geen broodroof."

Vanavond is op de Franse tv-zender France 5 het tweede deel van de documentaire AFP, Profession photographe te zien.

Deze zender is in Nederland en België te ontvangen via de satelliet Atlantic Bird 3 op 5 graden West in de uitzendnorm SECAM, analoog en ongecodeerd.

De uitzending begint om 21.45 en duurt tot 22.40.

Les agences photographiques françaises connaissent de grosses difficultés et sont menacées de disparition. L'Agence France-Presse a relevé le défi, elle est devenue le deuxième fournisseur de photos dans le monde, et elle maintient le prestige du photo-journalisme à la française. Elle est la dernière à couvrir tous les évènements nationaux et internationaux. La dernière à maintenir la légende des photo-reporters. Ces 270 reporters-photographes qui travaillent dans les 165 bureaux de la planète couvrent toutes sortes d'évènements : les grands conflits, le sport, la mode ou la politique... Chaque jour, ils diffusent 1000 photos. Les réalisateurs ont suivi pendant plusieurs mois quelques-uns de ces photographes qui font rêver les jeunes aventuriers, toujours entre deux avions, toujours aux endroits les plus chauds.
Photo reporters dans le monde. Pour ce second volet, l'équipe du film est partie au Tchad avec Thomas Coex pour couvrir l'affaire de l'Arche de Zoé et la préparation de l'arrivée des troupes de l'Eufor. A Pékin, à quelques mois des Jeux Olympiques, l'endroit de la planète le plus demandé par les journaux, Peter Parks passe des quartiers historiques en démolition aux défilés de mannequins. A Gaza, Jaafar Ashtiyeh, le correspondant de l'Agence, tente de couvrir les évènements malgré l'hostilité des israéliens et les luttes intestines palestiniennes. Il a reçu le ' Prix des correspondants de guerre ' pour une photo que l'on a vu dans le monde entier, celle d'une femme palestinienne s'agrippant à un olivier mort dans un décor de guerre.

(Programme sous-titré par télétexte pour les sourds et les malentendants)

M-PHOTO. De fotografie van het maandblad van NRC Handelsblad 1998-2008

M is het maandblad van NRC Handelsblad. In de loop van tien jaar heeft het zich ontwikkeld tot het belangrijkste podium voor journalistieke fotografie in Nederland. Talloze gerenommeerde Nederlandse fotojournalisten hebben eraan meegewerkt. In 1998 verscheen het eerste nummer, binnenkort wordt het honderdste nummer aan de zaterdagkrant toegevoegd. Het Nederlands Fotomuseum organiseert naar aanleiding daarvan een tentoonstelling over tien jaar M en wil daarmee de schijnwerper richten op de kwalitatief hoogstaande Nederlandse fotojournalistiek. De tentoonstelling wordt samengesteld door Hans van Blommestein, die binnenkort afscheid neemt als art director van M. De tentoonstelling omvat ongeveer 260 foto’s van 41 fotografen.

M verscheen in december 1998 voor het eerst bij NRC Handelsblad. Eerst was het een kwartaalblad, vanaf maart 2000 werd M een maandblad. Van meet af aan speelde de fotografie een belangrijke rol in M.

Veel artikelen in het maandblad zijn begonnen met een idee van een fotograaf, pas daarna schreef een verslaggever het verhaal bij de foto's. Sommige fotografen schrijven zelf de tekst bij hun reportages. Maar ook bij de overige artikelen zijn de foto's net zo belangrijk als de tekst. In de loop van de jaren is zo een type fotografie met herkenbare trekken ontstaan.

Bij de tentoonstelling verschijnt een catalogus met een selectie uit de tentoonstelling en een toelichtende tekst. Uitsluitend verkrijgbaar in de winkel van het Nederlands Fotomuseum of via NRC Handelsblad. Winkelprijs € 10,-

Opening vrijdag 7 maart van 17-19 uur. Tentoonstelling 8 maart t/m 27 april 2008.

In NRC Handelsblad van zaterdag een groot artikel over de vondst van Robert Capa's Mexicaanse koffer vol negatieven uit de Spaanse Burgeroorlog. Het is geschreven door Mars van Grunsven:

'Cziki, pak alle negatieven en vertrek snel!'

Phillip Block, adjunct-directeur van het International Center of Photography (ICP) in Manhattan, behoort tot het selecte groepje fotografie-experts dat al vijftien jaar op de hoogte was van het bestaan van 'de Mexicaanse koffer'. Dat deze koffer na een lang verblijf in Mexico nu ook echt boven water is, noemt Block „zonder enige concurrentie de mooiste gebeurtenis uit mijn professionele leven".

De koffer, in werkelijkheid drie afzonderlijke dozen die volgens Block beter te omschrijven zijn als een „zooitje aan elkaar genaaide kartonnen platen", bevat duizenden negatieven van foto's die Robert Capa tijdens de Spaanse Burgeroorlog maakte. Het ICP is de inhoud nog aan het onderzoeken, maar vast staat dat de dozen ook werk bevatten van Gerda Taro, Robert Capa's collega en geliefde, en van David Seymour, met wie Capa in 1947 fotoagentschap Magnum oprichtte.

„Dit materiaal stamt rechtstreeks uit de geboortetijd van de moderne beeldjournalistiek", zegt Block. „Er bestond eind jaren dertig een enorme honger naar visuele berichtgeving. Met hulp van Taro ontwikkelde Capa een nieuwe manier van fotograferen: de fotograaf was geen observator vanaf de zijlijn meer, maar maakte deel uit van het slagveld. Die visuele revolutie voltrekt zich op deze negatieven. Zeer, zeer opwindend."

Capa's motto - als je foto's niet goed genoeg zijn, dan kom je niet dichtbij genoeg - is nog altijd de norm in de beeldjournalistiek, zegt Block. „Op het journaal zie je bijvoorbeeld beelden van een demonstratie waarop de gezichtsuitdrukkingen van de demonstranten te zien zijn. Dat heeft Capa uitgevonden."

Het nieuws over de ontdekking van de koffer heeft dan ook voor de nodige beroering in de fotografie-wereld gezorgd - niet in het minst vanwege de hoop dat de gevonden negatieven opheldering kunnen geven over Capa's beroemde foto De vallende soldaat, die hij in 1936 maakte. Deze foto, waarvan het originele negatief is verdwenen, toont het moment waarop een Republikeinse soldaat dodelijk wordt getroffen. Na publicatie in het Franse tijdschrift Vu, waardoor de Europese sympathie voor het Republikeinse kamp toenam, raakte het beeld in opspraak: Capa zou de foto in scène hebben gezet.

Als tussen de gevonden negatieven opnames zitten van de momenten rondom het neerschieten van de soldaat, dan zou dat de vraag kunnen beantwoorden of Capa de foto heeft geënsceneerd. Block vindt dit aspect van de vondst echter niet het boeiendst. „Het is een detail. Bovendien heeft de biograaf van Capa, Richard Whelan, al overtuigend aangetoond dat de foto echt is. Wat mij interesseert, zijn al die beelden van een burgeroorlog die in zekere zin nog van onze tijd is, maar die we niet goed kennen."

Daaronder bevinden zich al enkele ontdekkingen, waaronder foto's die Capa maakte van Ernest Hemingway en Federico García Lorca. Ook het negatief van David Seymours beroemdste foto van de Spaanse Burgeroorlog is al komen bovendrijven. Daarop kijkt een vrouw die tijdens een massabijeenkomst haar kind de borst geeft, op naar een spreker.

Al deze beelden hebben een wonderbaarlijke reis gemaakt voordat ze in Manhattan terechtkwamen, vertelt Block. Het enige dat er zo'n beetje niet onwaarschijnlijk aan is, is dat de koffer uiteindelijk in het ICP is terechtgekomen. Dat is immers opgericht door Capa's broer Cornell, de wettelijke erfgenaam van Robert.

Capa zat volgens Block in 1940 in Parijs, in zak en as. Zijn geliefde Gerda Taro was in 1937 tijdens haar werk in Spanje om het leven gekomen, als gevolg van een ongeluk met een tank. De nazi's kwamen eraan en Capa was joods. Hij had bovendien met zijn fotografie het regime van de fascist Franco ondermijnd. Capa vluchtte naar Amerika. Vanuit New York wist hij de volgende boodschap bij zijn assistent Cziki in Parijs te laten bezorgen: „Cziki, pak alle negatieven in en maak datje wegkomt".

Dat deed zijn assistent. In Marseille realiseerde hij zich dat de negatieven in zijn koffer hem zijn leven konden kosten. Hij overhandigde de koffer daar aan een Mexicaanse diplomaat, generaal Aguilar Gonzalez. Via Algiers kwam Cziki in Mexico City terecht. Ook de generaal streek neer in de stad, waar hij in bezit van de koffer in 1967 stierf. Diens erfgenamen vertelden over het bestaan van de koffer aan een Mexicaanse filmmaker, die in 1992 contact met het ICP opnam. Na een gesprek dat vijftien jaar duurde, ging de koffer over naar New York.

„Fantastisch verhaal, nietwaar", zegt Block. „Maar er zijn nog zoveel vragen over. Waarom heeft Cziki de generaal nooit meer om de negatieven gevraagd? Ze woonden allebei in Mexico City en kenden elkaar. Toen Capa in 1940 in Mexico was vanwege de verkiezingen, waarom heeft hij Cziki niet om de koffer gevraagd? Was hij afgeleid door de Tweede Wereldoorlog?"

Block en zijn mensen in het ICP blijven uiteraard doorzoeken naar de antwoorden op deze vragen maar hij realiseert zich dat de kans op een echt antwoord klein is - alle betrokkenen zijn dood. „Wat zou het mooi zijn als we ze allemaal hier op het Instituut bij elkaar konden brengen: Capa, Cziki, generaal Aguilar Gonzalez, Richard Whelan."

Dan bedenkt Block: „Het zou nog mooier zijn als Gerda Taro ook kon langskomen. Dan zou ik tegen haar zeggen: 'Kijk, we hebben je werk gevonden. Je bent niet voor niets gestorven'."